باز دلتنگم به يقين كه دست به قلم برده ام خود نيز مي دانم كه هرگاه دل خود را به در و ديوار مي زند دست به قلم مي برم ، هم دلم گرفته است هم خوشحالم ، خوشحالم از اينكه دوستاني دارم بهتر از آب روان و دلتنگ از اينكه اينبار نمي توانم عشقم را بر زبان بياورم مي ترسم مي ترسم ترس از ويراني اين احساس گويي اينبار از شنيدن نه وحشت دارم و اينكه حسرت ديدارهايه گاه به گاه نيز به دلم بماند نمي دانم اين چه حسي است اما هر چه هست باز زيباست ، خدايا عشق زيباتر است يا دوستي ديگر فرق بين اين دو را نمي دانم آيا اين از رسيدن به فضيلت بزرگه عاشق بودن ناشي مي شود يا از ياس شكست نمي دانم اينبار بر سر دوراهي احساس گير كرده ام و باز اين احساس در دلم زنده شده است كه هر صبح به انتظار صدايي بنشينم شايد صدايه عشق هر چند خود را براي سفري ديگر آماده مي كردم نمي دانم نمي دانم در كجايه هستي هستم كجايه كجايه هستي و اين حس عزيز و مقدسي است كه من مي خواستم در عميق ترين لايه هايه ذهنم به فراموشي بسپارم اما نمي شود به قول دوستي گويي ژن من با بي عشق مخالف است گاه عاشقه يك دوست و گاه عاشقه خدا و گاه عاشق يك عشق