جایی بین این سه نقطه ها

من نمی دانم و نمی فهمم

کدام نگاه نگفته

کدام جاده نرفته

کدام حرف نگفته صدای کدام باد و نسیم

و کدامین رفتار اشتباه

حتی کدام نبودن

و کدامین خواستن از جنس زمین و زمینیان

کدامین بودن اشتباه

کدام واژه بربادرفته

کدامین نخواستن بی کلام و کدامین کدام دوستت دارم

چه کسی و کدام کدام.....تو را از من گرفت

اما!من میدانم!می دانم که قلبم تا به انتهای چیزی شبیه به یک زندگی در نقطه ی نون زندگیت جا مانده است

جایی بین خواستن و نخواستن

جایی بین بودن و نبودن

جایی بین رفتن و نرفتن

جایی بین این سه نقطه ها ... این نقطه های خالی ...جا مانده است

******

امروز خیلی فکر کردم به گذشته و آینده به حرفهای شنیده و نشنیده به بودنها و نبودنها به رفتنها و آمدنها و یاد کتاب زویا پیرزاد افتادم که عادت می کنیم چاره ای نیست جز این ، چند وقت پیش یک خداحافظی گذاشتم همانطور که هر ماه در بلاگی مخفی وصیت نامه و بین دوستان ولوله ای افتاده بود و باز یاد کتاب دیگری افتادم که همه چراغها را من خاموش می کنم و یاد این افتادم که همه ما همیشه یک مادر می خوایم و من اینروزها بی مادرم و شاید این ناله های هر روزه بیشتر از نبود عشقی به اسم مادر است ... مادر ... و یاد حرفها مادبزرگ افتادم که می گفت: هرکی خشت به آسیاب ببره خاک نصیبش میشه و هر کی دنباله جغد بره بیغوله نصیبشه ... و من هر بار به جای خشت عشق بردم و همیشه به دنبال کبوتر رفتم ... و آیا آیا هر بار به حرم رسیدم ... نمی دانم اما اینکه دنبال جغد نرفته ام را ایمان دارم ... ایمان ... و حال ایمان می آورم به آغاز فصل سرد ... فصلی سرد و سرد و سرد ... و دلم گرفته است

دلم گرفته است